Düşlerimi arka sokaklarda terk etmiştim.Yormuştu karamsar asfaltlar beni.Yollar uzun ve karanlık,ellerim cebimde.Islak toprak yağmurun öyküsünü anlatıyordu göğe.Gök;gürültüsüz,yer;sessiz..suskunun orta yerinde aşkla çarpıştık.Aşk..Nefesinin değdiği o mavi tomurcuk.Çiçeklense kırmızı,solsa sarı eylül hazanı.Sen şaşkın,o karmaşık.

Düşlerimi topladım bir bir arka sokaklardan.Tensel dokunun iksirli neşesi iz bıraktı yüreğin istasyonuna.İki çehre,tek gülüş..Uzun bir sarılış özlemin buluştuğu avuçlarda.İki dudak,tek öpüş..Yitip gitti hüzün…Kendimi unuttuğum gözlerde buldum tozlanmış umutları.Bir güvercin kanatlandı adı barış.

Düşlerimi kattım o esmer adamın çocuk yüreğine.Düşlerim ki camdan;düşerse kırılır toplanmaz parçaları.Unutulsa benden daha alıngan.Korkuyu attım,aşkın geniş göğsüne sardım üşüyen bu teni.Gözyaşına karıştım da orda kaldı duygular.Islanan parmak uçlarımda tanıdım sevmeyi.Sevmek..Bitimsiz ve ölümsüz bir öğe hayatın gerçeğinde.Oyalı bir yastık belki çeyiz dilinde.

Arka sokaklarda demmiş meğer şans..Sev diyorum artık,sev..Aşk sende değilse bak iki adım ötede..
Ben buldum şimdi sıra sende!