Garip bir haldeyim.. Kimliğimin bana uzak uçurumuna sürüklenir gibiyim.. Sesler ve renkler büyük bir karmaşa, beynimin ufka açılan ara sokaklarında.. Mavi desem değilim artık, kırmızı çocuksu bir hevesti belki.. Kuş sesi insan sesinden daha yakın hatıralarıma.. Siliniyor muyum yoksa silinmeyi mi seçiyorum hava boşluğunda..Kaçıyorum eski benden ve yalnızlığın doğuşunu izliyorum gölgeli evrenimde.. Yorgunum belki,belki kırgınım paletime.. Fırçasız dolaşmak istiyorum, ellerim cebimde.. Kimse dokunmasın bana bu ara.. Elinizi dahi uzatmayın kurtulmak da istemiyorum, siyahın rüzgarında savrulasım var.. Belki günlerce belki aylarca.. Ne zaman sıkılırsa bıraksın beni..
Tuhaf olansa iki uç noktada gidip geliyorum.. İçimde iki ayrı insan, biri benim yıllardır, diğeri yalnız ve karanlık.. Beni bir tek o biliyor, beni bir tek o yaşıyor ve belki de bana fazlasıyla yetiyor.. Aşkla gelen bir yalnızlık devrimi bu..
Dışa karşı içe dönüş…
1 yorum:
altna imzamı atarım. yediden de beş çıkarır altı ile toplarım.
Yorum Gönder