Fikrinden geceler yatabilmirem

Aslında çok güzel edebi bir eser çıkaracaktım ama sonra canım sıkıldı, sıkmayayım insanları dedim. Son zamanlarda çok fazla minibüse binmeye başladığımdan, bir çok anım oldu. Bir çok lafı düşünceme göre ikiye tekabül ediyor. Aklıma geldikçe gülüyorum yani böyle sırıtmak falan değil, deli gibi yolun ortasında gülebiliyorum. Gülmemi sağlayan olay şu:

Para öptürme numarası: Minibüste ortalarda bir yere oturacaksınız. Sonra elinizde ki bozuk parayı önünüzde ki insanın gözüne sokarcasına uzatacaksınız. O sırada hafifçe omzuna dokunun ve sürpriz. Ani bir kafa çevirme hareketinden sonra kurbanınız elinizde ki bozuk parayı öpüyor olacak.

Buna çok yakın bir olayı yaşadım ama yeterli değildi. Cesaretsiz bir insanın bunu denemeye korkması ve deli gibi aklına getirip gülmesi de ayrı bir olay tabi. Geçelim ikinci olaya:

Aynalara küsmek: Bu olay daha korkunç. Minibüsün yanında sehir halinde olan aracın camından dışarı bir kafa sağ tarafta ki dikiz aynasına doğru uzanıyor. O da nesi? Adam dişlerini çıkarmış, suratını korkunç bir ifade katmış ve aynaya bakıyor. Ben de şaşkın bir ifade ile adamı izliyorum. Sonra beni fark etti ve gözlerini kısarak kızgın surat şekline geçti. Bende bunu fark ettim ve "Ehehe kendini embesil haline sokarken seni görmedim, sürekli sırıtan delinin tekiyim ben." ifadesini yüzüme yerleştirerek hafifçe sırıttım.

O değilde aşağıda ki yazıya yorumlar çok dini iç erikli olmuş. Bu nedenle aklıma Kuran okuyan minibüs geldi. Sabah minibüse bindim. Henüz yeni uyanmışım hatta uyanamamışım. Minibüse bir girdim, biri Kuran okuyor. Şoförün yanında ak sakallı bi amca var. "Acaba o mu okuyor?" dedim. Etrafa attığım bir kaç temkinli bakıştan sonra sesin teyipten geldiğini anladım. İlahi de değildi resmen Kuran okuyordu. Bir huşu içinde gittim iş yerine. Bunu ayda ezan sesi duyan Neil Armstrong gibi anlatmam garip bir benzerlik. Kendinize iyi bakın, sağlıcakla kalın. Dur bakayım yazının sonuna Yusuf İslam koyabilcem mi?