Düşünüyorum... Daha önce bizim için çok değerli olan şimdiyse hiçbirşey ifade etmeyen şeyleri... Sorguluyorum... hiçbir suçu olmadığı halde ailesi olmayan, soğuğa boyun eğmiş, bir simide muhtaç olan ama bunlara rağmen yaşamayı seven ve inanan insanlar karşısında hiçbir zorluk çekmeden bir aileye, sıcak bir yatağa, iyi kötü sıcak bir yemeğe, etrafımızda dertlerimizi paylaşabileceğimiz dostlara sahip olduğumuz halde en ufak bir sorunla karşılaştığında hayata isyan bayraklarını çeken bizleri... Düşlüyorum... Daha önce tanımadığım ve asla tanımayacağım insanları;hiç bilmediğim bir yerde sonsuza dek beni bekleyecek olan dostları ... Küsüyorum... Herzaman acımasız davranan, hislerimizi, sevgimizi, insanlarla olan bağlarımızı, hücrelerimizi körelten zamana... Sıkışıyorum... Etrafımda şuursuzca akıp giden kalabalıkta... Sığınıyorum... Bazen bir dilenciye, bazen bir tinerciye, bazense sigara ve alkole, kaderi yalnızlık üzerine kurulmuş herşeye... Minnet duyuyorum... Hayatın acımasız yönüyle benim aramda perde oluşturan tüm dostlara...

"Bu akşam bütün meyhanelerini"
kafam bozuk....
Bahadır "Bagon" Emirler